DE ONMOGELIJKE REIS

Het zou één van de langste overland-avonturen worden: de halve wereld rond, van Groot-Brittannië naar Singapore.

Als studenten hadden wij geen geld, geen auto's, helemaal niets.

Zoals zoveel ideeën die in de jaren vijftig in Cambridge werden bedacht, werd de basis laat op een avond gelegd. Ik was naar de kamer van Adrian Cowell gekomen om nog wat te drinken. Al snel begon hij hardop te dromen. Stel je eens voor dat wij een expeditie zouden organiseren om naar Singapore te rijden? Een gek idee? Misschien. Maar waarom niet? Per slot van rekening had nog niemand dit gedaan. Wij zouden de eerste kunnen zijn.

We pakten een atlas. Schetsten een route. Schatten de afstanden. En discussieerden tot diep in de nacht.

Dit is min of meer hoe de expeditie werd geboren of, beter gezegd, hoe het idee werd bevrucht.

Voordat wij het wisten hadden wij een team bij elkaar. Als eerste kwam cameraman Antony Barrington Brown (die wij altijd BB noemden). Daarna volgde Henry Nott, secretaris van de University Motor Club. Vervolgens kwam Pat Murphy, navigator en visa-organiserende diplomaat.

Toen kregen wij het idee om ook iemand uit Oxford te recruteren: wij redeneerden dat indien wij ooit die twee auto's zouden krijgen, wij er een in lichtblauw en een in donkerblauw zouden kunnen doen. De resulterende media-aandacht zou onze kansen op sponsoring enorm vergroten.

Een afvaardiging vertrok naar de andere universiteit. Deze kwam terug met Nigel Newbury, die onze kwartiermeester en tweede monteur zou worden. Adrian, die het eerste idee had geleverd, was inmiddels onze 'busyness manager' - kassier, accountant en secretaris. Eerst met een brief en later met een bezoek aan Birmingham begon hij de Rover Company te overtuigen dat wij in staat waren om deze reis te voltooien; een reis die volgens sommigen absoluut onmogelijk was.

Maar, zoals Adrian opmerkte, indien het ons zou lukken om ondanks alle potentiële problemen, de eerste 'overland to Singapore' reis af te leggen, zou de publiciteit voor Rover enorm zijn. Een paar dagen later schreef Rover terug om te zeggen dat ze de logica van Adrian's voorstel konden inzien. Vreugde en blijdschap!